STATUT STOWARZYSZENIA RUCHU POMOCNIKÓW MATKI KOŚCIOŁA
Ruch Pomocników Matki Kościoła powstał z inicjatywy Sługi Bożego kardynała Stefana Wyszyńskiego, który w trudnym okresie historii, gdy Kościół był prześladowany i niszczony, czynił wszystko, aby uratować wiarę w Polsce.
W tym zmaganiu całkowicie zawierzył Maryi, obecnej w Bożej ekonomii zbawienia i wezwał wszystkich ludzi dobrej woli do współdziałania z Matką Kościoła.
Aktem inicjującym Ruch Pomocników Matki Kościoła jest List pasterski Stefana kardynała Wyszyńskiego, ogłoszony na Jasnej Górze 26 sierpnia 1969r.
1. POSTANOWIENIA OGÓLNE
1.1. Ruch Pomocników Matki Kościoła (zwany dalej Ruchem) jest wspólnotą apostolską Kościoła Rzymskokatolickiego.
1.2. Członkowie Ruchu (zwani dalej Pomocnikami) mogą działać indywidualnie i wspólnotowe na terenie diecezji, parafii, sanktuariów maryjnych oraz w innych strukturach kościelnych i świeckich.
1.3. Pomocnikami mogą być duchowni i świeccy: (dorośli, młodzież i dzieci).
1.4. Siedzibą Ruchu jest Częstochowa (Dom Pamięci Stefana Kardynała Wyszyńskiego).
1.5. Terenem działania Ruchu jest Rzeczypospolita Polska. Wspólnoty Pomocników mogą powstawać też w innych krajach za zgodą odpowiednich władz kościelnych.
1.6. Ruch działa zgodnie z przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego, zarządzeniami Konferencji Episkopatu Polski oraz stosownymi przepisami prawa świeckiego.
1.7. Ze względu na Założyciela, w działaniach Ruch w sposób szczególny uczestniczy Instytut Prymasa Wyszyńskiego (zwany dalej Instytutem).
2. ISTOTA I DUCHOWOŚĆ
2.1. Istotą Ruchu jest całkowite zawierzenie Matce Bożej, aby z Nią nieść pomoc Chrystusowi żyjącemu w Kościele i w świecie. Pomocnicy, świadomi obecności Maryi na drogach wiary, podejmują szczególną odpowiedzialność za realizację Milenijnego aktu oddania Polski Matce Bożej w niewolę miłości za wolność Kościoła w Ojczyźnie i całym świecie.
2.2. Duchowość Pomocników wyraża się w postawie zawierzenia Bogu w zjednoczeniu z Maryją na wzór Sług Bożych kardynała Stefana Wyszyńskiego i Ojca Świętego Jana Pawła II.
2.3. Specyfiką duchowości Pomocników jest: maryjność, eklezjalność i pomocniczość.
2.3.1. Maryjność Pomocników koncentruje się wokół tajemnicy Maryi jako Matki Kościoła zatroskanej o zbawienie ludzi.
2.3.2. Eklezjalność Pomocników wyraża się w umiłowaniu Kościoła aż do całkowitego oddania się Maryi dla zwycięstwa i chwały Jej Syna, żyjącego w Kościele i zbawiającego świat.
2.3.3. Pomocniczość wyznacza styl działania w Ruchu. Pomagać, to znaczy miłować, być wrażliwym na potrzeby drugiego człowieka, odnosić się do każdego jak do dziecka Bożego z bezwarunkowym poszanowaniem jego godności.
3. FORMACJA
3.1. Kształt formacji w Ruchu wyznacza jego duchowość. Formacja ta uwzględnia wymiar ludzki, biblijny, eklezjalny, mariologiczny i patriotyczny.
3.2. Zasadnicze wymiary formacji:
3.2.1. Szkoła życia chrześcijańskiego na fundamencie Słowa Bożego
3.2.2. Szkoła modlitwy
3.2.3. Przygotowanie do oddania się Matce Bożej w niewolę miłości
3.2.4. Zgłębianie tajemnicy Kościoła
3.3. Środki formacji. Formacja Pomocników dokonuje się poprzez:
3.3.1. Uczestniczenie w życiu liturgicznym Kościoła, a zwłaszcza w Eucharystii
3.3.2. Spotkania w grupach formacyjnych
3.3.3. Rekolekcje, dni skupienia, spotkania modlitewne, czuwania, pielgrzymki
3.3.4. Lekturę Słowa Bożego, dokumentów Kościoła i materiałów formacyjnych Ruchu
3.3.5. Zorganizowany wypoczynek
4. ZADANIA
4.1. Pomocnicy oddają się Matce Bożej w niewolę za Kościół Chrystusowy. Ponawiają to oddanie codziennie. Starają się naśladować Jej wierność, miłość, ofiarność i służbę. Codziennie odmawiają różaniec.
4.2. Pomocnicy czerpią moc z Eucharystii i Słowa Bożego, które rozważają w swoim sercu. Są wrażliwi na potrzeby Kościoła. Rozeznają je, otaczaj ą modlitwą i czynnie pomagają. Składają Maryi swoje modlitwy, prace, radości i cierpienia w intencji Ojca Świętego, Kościoła, parafii, Ojczyzny, rodziny i świata, zwłaszcza nawrócenia ludzi, którzy odeszli od Boga.
4.3. Pomocnicy kształtują w sobie „wyobraźnię miłosierdzia”, która uzdalnia do niesienia pomocy, są wrażliwi na wszystkie potrzeby i cierpienia człowieka. Pomagają bliźnim.
5. STRUKTURY
5.1. Ruch, jako całość podlega Konferencji Episkopatu Polski, która zatwierdza statut i mianuje Krajowego Duszpasterza.
5.2. Na terenie diecezji Ruch podlega biskupowi ordynariuszowi, który mianuje duszpasterza diecezjalnego.
5.3. Grupy Pomocników działające na terenie parafii podlegają proboszczowi miejsca, który zatwierdza ich animatorów.
5.4. Grupy Pomocników działające przy sanktuariach maryjnych, wspólnotach życia konsekrowanego, szkołach i innych ośrodkach podlegają władzy odpowiedzialnych za te instytucje. Odpowiedzialni zatwierdzają ich animatorów.
6. WŁADZE
A Walne Zebranie
6.1. Naczelną władzą Ruchu jest Walne Zebranie.
6.2. Walne Zebranie stanowią:
6.2.1. Członkowie Zarządu
6.2.2. Członkowie Rady Programowej
6.2.3. Duszpasterze diecezjalni Ruchu
6.2.4. Animatorzy grup parafialnych
6.2.5. Animatorzy grup działających przy innych instytucjach.
6.3. Do zadań Walnego Zebrania należy:
6.3.1. Przyjmowanie sprawozdań Zarządu i udzielanie absolutorium
6.3.2. Wyznaczanie kierunków rozwoju Ruchu
6.3.3. Podejmowanie wiążących decyzji w sprawach ważnych dla Ruchu
6.3.4. Wybieranie przedstawicieli Ruchu wchodzących do Zarządu i w razie potrzeby ich odwoływanie
6.3.5. Proponowanie zmian w Statucie.
6.4. Walne Zebranie zwołuje raz w roku Zarząd. Może być zwołane w sposób nadzwyczajny na wniosek Zarządu, Rady Programowej lub duszpasterzy diecezjalnych.
6.5. Walne Zebranie obraduje według uchwalonego regulaminu.
B Zarząd
6.6. Działalnością Ruchu w sposób zwyczajny kieruje Zarząd
6.7. W skład Zarządu wchodzą:
6.7.1. Duszpasterz Krajowy – mianowany przez Konferencję Episkopatu Polski
6.7.2. Członkini Instytutu – delegowana przez władze instytutu.
6.7.3. Trzech przedstawicieli Ruchu – wybranych przez Walne Zebranie.
6.8. Zadaniem Zarządu jest:
6.8.1. Kierowanie Ruchem
6.8.2. Reprezentowanie go wobec władz kościelnych i świeckich
6.8.3. Organizowanie spotkań, zjazdów, pielgrzymek
6.8.4. Zwoływanie Walnego Zebrania.
6.9. Kadencja członków Zarządu trwa 3 lata i może być ponawiana 2 krotnie.
6.10. Członkowie Zarządu wybierają spośród siebie Sekretarza i Skarbnika.
6.11. Zarząd odbywa swoje zebrania przynajmniej raz na kwartał.
6.12. Decyzje w Zarządzie podejmowane są zwykłą większością głosów, a w razie równowagi przeważa głos Przewodniczącego.
6.13. Zarząd może powoływać ekspertów i zespoły do zadań specjalnych.
C Rada Programowa
6.14. Prace Zarządu wspiera Rada Programowa działająca przy Instytucie Prymasa Wyszyńskiego.
6.15. Radę Programową powołują władze Instytutu.
6.16. W skład Rady Programowej wchodzi do 15 osób (z różnych środowisk).
6.17. Zadaniem rady programowej jest:
6.17.1. Wspieranie działań Zarządu.
6.17.2. Przygotowywanie materiałów do formacji wstępnej i stałej.
7. MAJĄTEK
7.1. Na majątek Ruchu składają się dobra materialne (ruchomości i nieruchomości), wartości niematerialne i prawa oraz środki finansowe.
7.2. Majątek Ruchu pochodzi z dobrowolnych ofiar, dotacji, darowizn, spadków i innych źródeł.
7.3. Majątek może być wykorzystywany jedynie na realizację celów statutowych Ruchu.
7.4. Za właściwe gospodarowanie majątkiem odpowiada Zarząd.
8. POSTANOWIENIA KOŃCOWE
8.1. Statut Ruchu zatwierdza Konferencja Episkopatu Polski
8.2. Zmian w Statucie może dokonać Walne Zebranie większością 2/3 głosów, do ważności potrzebna jest aprobata Episkopatu Polski.
347. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski,
które odbyło się w Warszawie w dniach 10-11 marca 2009 roku,
zatwierdziło Statut Stowarzyszenia Ruchu Pomocników Matki Kościoła.
podpisano:
Józef Michalik
Metropolita Przemyski
Przewodniczący Konferencji Episkopatu
Stanisław Budzik
Sekretarz Generalny
Konferencji Episkopatu Polski